Na een heerlijke middag op de Seven Sisters en de Beachy Head Lighthouse, was ik bij het vallen van de avond op Birling Gap. Dit is een kleine onderbreking in de hoogtes van de Seven Sisters. Hier vind je ook een klein kiezelstrand dat ook nog eens uitkijkt naar het westen. De wolken van die dag maakte de kans op een mooie zonsondergang groot en de lokale bevolking wist dat maar al te goed. Overal gingen mensen zitten met dekens om, soms werd er wat brandhout aangestoken om een vuurtje te maken tegen de kilte. Alleen het gejoel van de onvermijdelijke toeristen (er was een bus vol Duitse jeugd eerder gearriveerd) verstoorde dit.

Het tij was afgaand en daarmee werd er steeds meer kiezelstrand zichtbaar. Deze keien met mos overgroeid waren aan het opdrogen van de vloed toen de lucht op z’n mooist werd. Samen met wat andere fotografen maakte we het meeste gebruik van de situatie.De laagstaande zon weerkaatste op de natte kiezels, de lage donkere wolken begonnen de zon terug te kaatsen. Het kwam allemaal op z’n plek op deze laatste dag in Engeland.

Ik besloot dat je moet stoppen op het hoogtepunt. De lucht bleef onverminderd mooi, maar zou waarschijnlijk niet nog mooier worden. En ik had nog meer dan 2 uur reistijd tot het hotel voor de boeg. Dus pakte ik in en liep terug naar de auto. Onderweg bleek dat ik gelijk had. De wolken schoven voor de zon en de zonsondergang was snel voorbij. Tegen de tijd dat we bij het hotel aankwamen, miezerde het zelfs. Een perfecte dag dus!

Terwijl de lente ondertussen al in volle sneltreinvaart door de late winter lijkt te denderen, zit ik nog in een winterse blik. Tijdens de sneeuwbuien van eind januari liep ik over de krakende sneeuw door het stroomgebied van de Geul bij Slenaken. Behalve dat heerlijke gekraak van de verse sneeuw onder mijn wandelschoenen werd al het andere geluid om me heen gedempt door de dikke sneeuwlaag. Alleen hoorde ik in de verte wat kinderen plezier hebben in de sneeuw, maar dat was ver weg.

De stilte, de kou en de sneeuw, ik hou ervan. Jammer dat de afgelopen jaren sneeuw steeds zeldzamer lijkt te worden. Dan ben ik blij in ieder geval nog in het Heuvelland te wonen. Door de relatieve hoogte is de sneeuwkans net iets groter dan in het Maasdal of verder omhoog in Nederland.

Terwijl ik besloot om te draaien, mijn tijd was helaas op en ik moest weer verder, viel mijn oog op deze groep Knotwilgen in de verte. Door de sneeuw en de lichtinval in deze besneeuwde tunnel van bomen vielen ze me meteen op. Snel maakte ik een foto. De panoramische uitsnede die ik later maakte, versterkte het beeld alleen maar doordat ik ongewenste elementen eruit sneed.

Persoonlijk hoop ik dat we wat vaker sneeuw krijgen in het Heuvelland, ik houd ervan. En de beelden die ik dan kan maken, daar hou ik misschien nog meer van!

Deze foto is ook te vinden in de Beeldbank.

Canon 5D Mk. III, EF28-105L @ 105mm, 1/15, f/16, ISO 100