Afgelopen jaar zijn we verhuisd. We bleken een bijzonder mooi uitzicht over de Limburgse heuvels te hebben vanuit onze nieuwe tuin, waar we in de winter en het voorjaar veel van genoten vanuit ons terras. Begin april bleek in de boom twee huizen verderop een paartje Torenvalken te nestelen. Eerst hoorden we het typische geluid van de Torenvalk, al moest ik die eerst opzoeken. Daarna zagen we ze af en aan vliegen met nestmateriaal. Natuurlijk haalde ik de camera erbij. Project Torenvalk was geboren.
Om voldoende dichtbij te komen, gebruikte ik de 70D en de Sigma 150-600 lens, waardoor ik zo dichtbij mogelijk kon komen. Toch moest ik nog regelmatig bijsnijden om de juiste compositie te vinden. Eerst stond ik een paar avonden achter elkaar op wacht om de Valkjes te zien af- en aanvliegen. Helaas zijn ze notoir snel en lukte het niet zo goed om ze mooi te vangen. Wel kon ik ze vastleggen terwijl ze op het nest zaten of op de tak er boven. Omdat de boom nog niet helemaal vol met bladeren zat en de avondzon steeds later kwam, kreeg ik nog een paar mooie foto’s van ze.
Redelijk snel erna werd het slechter weer en regende het veel. De Valken werden een beetje vergeten, maar niet voor lang. Toen het eind juni beter weer werd, viel meteen op dat de ouders af- en aanvlogen. Zodra de zon een beetje doorkwam, stond ik klaar met de camera om ze te proberen te fotograferen. Pas toen de wind wat meer opstook en de bladeren wat zwaarder werden of een beetje wegwaaiden, kreeg ik weer zicht op het Torenvalk nest.
Het kostte een week om ze goed op de foto te krijgen. De eerste dagen zag ik wel de inmiddels behoorlijk uit de kluiten gewassen jonge Valken op het nest zitten. Pas op de laatste dag had ik op een avond alles waarop ik hoopte. Die avond vlogen de ouders zo af en aan dat ze elk kwartier ongeveer binnen kwamen. Hierdoor had ik een hoop kansen voor mooie foto’s. Na een paar seconden was het voer verdeeld en vloog de ouder weer weg, terwijl de kroost schreeuwde en krijste voor meer. Het zorgde voor soms hilarische beelden. Vooral de mimiek van de jongen was geweldig, terwijl de ouders soms griezelig snel weer uit de boom wegvlogen. Zelfs 1/1000 seconde was soms niet snel genoeg.
Toch kon ik die avond een paar bijzondere foto’s maken. Gelukkig maar, want in de week erna zijn de jonge Torenvalken uitgevlogen en bleef het nest leeg. We hoorden ze nog wel in de omgeving, waar ze nog bijgevoerd werden door de ouders. Soms zagen we ze rondcirkelen in de lucht, maar nooit meer bij het nest. Ik hoop dat ze volgend jaar terugkeren voor een nieuw Project Torenvalk.
Ondertussen heb ik een mooie serie kunnen verzamelen en hangt het beeld hiernaast inmiddels groot aan de muur. Deze foto vind ik persoonlijk het meest geslaagd. De blik van het jong geeft duidelijk aan hoeveel honger hij of zij heeft. De ouder kijkt bijna vermoeid terwijl hij start vanaf het nest. De Vogelgids gaf duidelijk aan dat de fellere kleuren van deze Torenvalk betekent dat dit een mannetje is. Ik vind het knap hoe hij de takken ontwijkt en toch gigantisch snel weer weg was uit het nest. Dit kan hij door gebruik te maken van zijn staart en de sterke vleugels. Ik moest de foto licht bijsnijden om de juiste compositie te krijgen. Daarna heb ik nog wat ruisonderdrukking gedaan en was de foto eigenlijk al klaar. Klaar voor mijn album “Dieren in het landschap“!
