Terwijl de lente ondertussen al in volle sneltreinvaart door de late winter lijkt te denderen, zit ik nog in een winterse blik. Tijdens de sneeuwbuien van eind januari liep ik over de krakende sneeuw door het stroomgebied van de Geul bij Slenaken. Behalve dat heerlijke gekraak van de verse sneeuw onder mijn wandelschoenen werd al het andere geluid om me heen gedempt door de dikke sneeuwlaag. Alleen hoorde ik in de verte wat kinderen plezier hebben in de sneeuw, maar dat was ver weg.
De stilte, de kou en de sneeuw, ik hou ervan. Jammer dat de afgelopen jaren sneeuw steeds zeldzamer lijkt te worden. Dan ben ik blij in ieder geval nog in het Heuvelland te wonen. Door de relatieve hoogte is de sneeuwkans net iets groter dan in het Maasdal of verder omhoog in Nederland.
Terwijl ik besloot om te draaien, mijn tijd was helaas op en ik moest weer verder, viel mijn oog op deze groep Knotwilgen in de verte. Door de sneeuw en de lichtinval in deze besneeuwde tunnel van bomen vielen ze me meteen op. Snel maakte ik een foto. De panoramische uitsnede die ik later maakte, versterkte het beeld alleen maar doordat ik ongewenste elementen eruit sneed.
Persoonlijk hoop ik dat we wat vaker sneeuw krijgen in het Heuvelland, ik houd ervan. En de beelden die ik dan kan maken, daar hou ik misschien nog meer van!
Deze foto is ook te vinden in de Beeldbank.
Canon 5D Mk. III, EF28-105L @ 105mm, 1/15, f/16, ISO 100